Rozdział 4

- Jak śmiesz! – Serce jej zabiło. Miała ochotę go udusić.

- Jestem śmiały, dzielny, przystojny…

- Dodaj do listy jeszcze skromny – mruknęła, następnie wkładając do ust kolejny kawałek ciasta.

- No i kompletnie tobą zauroczony – powiedział, uśmiechając się słodko. – I wiem, że ty także mnie pragniesz – dodał, kiedy palcem ocierał kąciki jej ust. Claire uderzyła go w przedramię.

- Przestań – syknęła. – Ktoś jeszcze nas zobaczy!

- Boisz się, że…

- Że? – Uniosła brew.

- Zatańczmy – zaproponował.

- Nie ma muzyki – odetchnęła, nie chciała z nim tańczyć.

     Noah cmoknął. W tym oświetleniu wyglądał naprawdę uroczo. Serce królowej biło tak szybko. Przy nim zapominała o wszystkim. Podobał jej się jego sposób bycia. Nigdy kogoś takiego nie spotkała. Do tej pory sądziła, że jej ideałem jest Thomas, ale… coś w Happinsie sprawiało, że nie mogła oddychać. To coś wydawało się być złe, ale wiedziała, że jest dobre.

Niewinnie podał dłoń.

- Mi to nie przeszkadza…

- Ludzie zobaczą, tak nie wypada – próbowała się bronić.

- Od kiedy taka ślicznotka przejmuje się opiniami innych – wyszczerzył zęby, chwyciła go za dłoń i zawędrowali na środek parkietu. Wszyscy na nich spoglądali. Wszyscy – Thomas także. Claire go dostrzegła, a jej spojrzenie podłapał Łowca – widziałem was wczoraj… na dziedzińcu.

Jej usta zadrgały.

- Będziesz mi tym grozić – spoglądała w jego błękitne oczy. – Wykurzę cię z Curse Town – mruknęła niepewnie.

- Wahanie w twoim głosie jest takie oczywiste. Jesteś taka oczywista. Nic dziwnego, że wampiry atakują to miasto – błysk w jego oczach pojawił się na chwilę – z taką królową – dodał, sprawiając, że miała ochotę go uderzyć.

- Sugerujesz, że powinnam się zmienić?

- Mały trening… mógłby zdziałać cuda – mówił pewnym siebie tonem głosu. Spojrzenie Thomasa piorunowało jej serce… właśnie teraz. Wypuściła dłoń blondyna.

- Muszę wyjść – głośno przełknęła ślinę, a potem zniknęła za drzwiami prowadzącymi do dziedzińca. Noah za nią podążył. Zobaczył jak niewinnie stała w miejscu, w którym poprzedniego wieczora całowała się z Lowlandsem.

- Co ty wyprawiasz? – zapytał, podchodząc bliżej.

- Nie wiem. Ja… - ponowne wahanie w głosie, tym razem nie wywołało żadnej reakcji u Łowcy – nie wiem, co czuję. Pierwszy raz… nie wiem, co czuję.

- Och! – Roześmiał się, chwytając ją za dłonie. – To takie proste. Nie można wiedzieć, co się czuje... Uczuć nie da się przemyśleć i zrozumieć. Uczucia są niezależne. Ty chcesz to zaplanować, ale tak się nie da. Wszyscy spoglądają na ciebie, chcąc mieć cię za przykład… i móc cię naśladować, dlatego starasz się być idealna. Jeżeli masz coś czuć… nie możesz o tym myśleć. Musisz udowodnić sobie to wszystko… właśnie teraz.

     Królowa oblizała wargi. Dotknęła brody Happinsa. Zbliżyła się, całując go w usta. Noah uwiesił dłonie na talii królowej, ona swoje położyła na jego klatce piersiowej. Nie mogli się od siebie oderwać. Gdy nagle zapragnęła powietrza, odepchnęła go od siebie, wzięła głęboki wdech, a potem zagryzła wargę.

- To właśnie czujesz?

Przytaknęła skinięciem głowy.

- Co czujesz do tamtego kolesia? – spytał, zdając sobie sprawę, że Claire gra nieczysto.

- Thomas i ja… to taka zakazana miłość – uśmiechnęła się do siebie. – Sebastian obiecał, że znajdzie sposób, żebyśmy byli razem… - jej brwi zadrgały – to niedorzeczne. Nie powinnam. Powinnam znaleźć księcia, połączyć królestwa… ja się po prostu do tego nie nadaję. Czemu miłość musi być tak trudna? – prawie załkała.

- Miłość nie jest trudna. Nigdy nie była. Sposób w jaki do niej podchodzisz do niej jest zły. Spytałem o twoje uczucia do niego… a ty opowiedziałaś mi o wszystkim, co myślisz, że czujesz.

- Jak myślisz… co powinnam zrobić?

- Opowiedzieć mi, co do niego czujesz – uśmiechnął się przyjacielsko, jego serce biło tak szybko, że tym uśmiechem chciał ukryć wszystkie swoje emocje.

***
Claire obudziła się rankiem. Na komodzie leżał list. Otworzyła go. Wąskie pismo pochylone w lewą stronę, a słowa, które napisane były na kartce sprawiły, że królowa zaczęła się denerwować:

Dwóch mężczyzn? Nieładnie. Zostaw Noah!